Glasser - jednoosobowa żeńska orkiestra

Dla wielu słuchaczy zawarte na niej piosenki - ale przede wszystkim czysty, pełen intymnego ciepła, jakby zawieszony między jawą a snem głos wokalistki - okazały się objawieniem. Natychmiast zwrócili na nią uwagę związani z Fever Ray Van Rivers i Subliminal Kid, którzy z czasem podpisali się jako współproducenci pod kilkoma utworami z albumu „Ring" oraz stworzyli łączniki między zawartymi na nim piosenkami. Bowiem „Ring" nie jest przypadkowym czy luźnym zbiorem utworów, lecz precyzyjnie skomponowanym i zamkniętym niczym tytułowy krąg cyklem muzycznych opowieści - dokładnie takim, jakimi były w bliższej czy dalszej przeszłości albumy „Astral Weeks" Van Morrisona, „Blue" Joni Mitchell czy „Trapped In The Closet" R. Kelly'ego. Na głównego producenta płyty Mesirow wybrała wszakże Ariela Rechtshaida, związanego na co dzień z grupą Foreign Born z Los Angeles. To był, jak się okazało, szczęśliwy wybór.

Dzięki Rechtshaidowi szlachetna prostota melodii śpiewanych przez Mesirow, ich komunikatywność wywodząca się z bardzo szeroko pojętej tradycji ludowej (tzn. nie ograniczającej się tylko do anglosaskiego kręgu kulturowego), zyskały doskonałą oprawę muzyczną, w której płynnie połączyły się charakterystyczne dla pierwotnej stylistyki Glasser chłodne brzmienia syntezatorów z cieplejszymi dźwiękami naturalnych instrumentów - smyczkowych, dętych drewnianych i perkusyjnych.

W efekcie „Ring" stał się wybitną pozycją w nurcie, który recenzenci od pewnego czasu - zapewne pod wpływem dokonań Björk czy Feist - lubią nazywać post-popem.